Haaikraakbeen effectief tegen kanker?

Dokter Houtsmuller raadt in zijn boek ‘Het Dr. Houtsmullerdieet’ bij kanker het gebruik van de stof haaikraakbeen aan. Dit zou effectief zijn bij meerdere vormen van kanker, vooral borstkanker, darmkanker en longkanker.

De stof is simpelweg afkomstig van het kraakbeen van haaien. De vraag is dus of het een voedingsstof genoemd mag worden. Kraakbeen van haaien heeft immers nooit deel uitgemaakt van onze voeding.

De werking bij kanker zit hem in het remmen van de neo-angiogenese, oftewel de vorming van nieuwe bloedvaten. Nog afgezien van de eigenaardige bron van deze stof, is het deze werking waar grote vraagtekens bij gezet moeten worden.

Moet de neo-angiogenese in het geval van kanker wel geremd worden? Als je ervan uitgaat dat het lichaam een dom ding is wat niet weet wat het moet doen, dan kun je inderdaad denken dat vorming van nieuwe bloedvaten bij kanker onwenselijk is en gestopt moet worden. Maar als je ervan uitgaat dat het lichaam er altijd alles aan zal doen om optimaal te   functioneren, dan zul je je moeten afvragen waarom het lichaam wat belast is met kanker overgaat tot het vormen van nieuwe bloedvaten.

Als je de theorie van dr. Warburg kent, is het antwoord op deze vraag niet zo heel moeilijk. Warburg zegt dat kanker ontstaat als de lichaamscel meer dan 35% zuurstof tekort komt. Als de cel nu in zuurstofnood verkeert, zou het dan niet zo kunnen zijn dat het lichaam zelf op zoek gaat naar oplossingen? Zuurstof wordt met bloed aangevoerd. Met het aanleggen van nieuwe bloedvaten wil het lichaam de zuurstofaanvoer dus verhogen. De cel die tot kankercel dreigt te verworden door zuurstoftekort, kan zo worden gered.

Het remmen van de aanleg van nieuwe bloedvaten bij kanker is dus het paard achter de wagen spannen. De oorzaak van kanker wordt hiermee niet aangepakt. Bovendien wordt de oplossing die het lichaam zelf had bedacht voor het ontstaan van kanker onderdrukt. De oplossing voor kanker moet worden gezocht in het optimaliseren van de zuurstofaanvoer van de cel. Voor deze theorie is in 1931 al een nobelprijs uitgereikt.

 

 

 

© Jeanine Slot 2014